Louis cz. 2

Sieeema dzisiaj dodaję 2 część. Taka króciutka, przepraszam, ale pisałam ją przed chwilą na szybko bo muszę jechać na zakupy -.-
Mam nadzieję, że wam się spodoba :#

-------------------------------
- prosze prosze, kogo my tu mamy ? * powiedziała osoba
- oo Andrew, witaj w mojej nowej szkole . Co cię tu sprowadza ? * zapytałam śmiejąc się 
- wiesz, obiecałem Drian'owi cię zabić, wiesz ja zawsze spełniam obietnice. Pamiętasz ? * odpowiedział 
Nagle przed oczami ukazał mi się kawałek momentu, kiedy Andrew na moich oczach zabił moją matkę. Ojca nie znałam. 

- tak pamiętam. * powiedziałam
- wiesz powiem ci, że krew twojej matki była słodka . . * powiedział . 
Sprowokował mnie, odłożyłam plecak na ziemię i pobiegłam w jego stronę. Wyciągnęłam pięść, a on zwinnym ruchem złapał mnie za szyję i rzucił na ziemię. 

Perspektywa Louis'a 
Poczułem wielki ból pleców . Nie wiem co się działo .  Niall spojrzał się na mnie i szybko zareagował .. 
- pani Rodriquez, Louis źle się czuje, sądzę, że zaraz zwymiotuje, może on iść do pielęgniarki ? 
- dobrze, ale idź z nim. Weźcie plecaki . * powiedziała 

Wyszliśmy z klasy, i kiedy spojrzałem się w prawą stronę korytarza zobaczyłem blondynkę, która zwijała się z bólu a obok niej stał jakiś koleś .. Kim on jest ! 
Niall nie wytrzymał i szybkim, zwinnym ruchem był za nim i zaczął go atakować. Ja podbiegłem do niej .. 

- L ... Louis! Co ty tu robisz ? * powiedziała 
- co robię ? Ratuje cię . 
Wziąłem ją na ręce i pobiegłem do wyjścia, po chwili dołączył do nas Niall i poszliśmy do mojego domu. 
Kiedy już tam byliśmy, położyłem dziewczynę na kanapie, by mogła trochę odpocząć
Ja poszedłem do kuchni, a tam stał Niall oparty o blat kuchenny
- co robimy ? * zapytał
- nie wiem . * powiedziałem 
- gościu, ty nigdy nic nie wiesz ! Zachowujesz się tak od jakiegoś czasu ! Każdy chce ci pomóc . * krzyknął 
- może i masz racje .. Jestem głupkiem * powiedziałem
- nie jesteś nim . * powiedział klepiąc mnie po ramieniu
- wiesz kim był ten koleś ? * zapytałem
- tak. Pamiętam go jeszcze, kiedy byłem małym bobasem. Bawiliśmy się, lecz kiedy poznałem Mary, zaczął się totalny koszmar. Ciągle gdzieś wychodzili. Ja siedziałem w domu. Lecz to się zmieniło. Kiedyś przechodziliśmy po parku o 22, nagle zjawił się on. Był silniejszy ode mnie. Przemienił moją ukochaną w wampira i porwał ją . Ja zamiast ją szukać, ryczałem jak dziecko * powiedział 
- więc masz okazje go spotkać i zabić . * powiedziałem
On się uśmiechnął i zaczął pić sok, który stał na stole . 
- to dziwne, że doznajesz bóle które doznaje Acacia. * powiedział
- wydaje mi się, że jest moją bratnią duszą, ale to nie możliwe, bo przecież ludzie nie mogą nimi być. * powiedziałem twierdząc
- Muszę się dowiedzieć o niej czegoś więcej . * oznajmił
- no to pytaj * powiedziała
Odwróciłem się i zobaczyłem jak blondynka stała przy wejściu do kuchni 
- co słyszałaś ? * zapytałem
- to co musiałam * powiedziała . 
Opowiedziała nam o sobie i Marinie wszystko. Czułem, jakbym ją znał od dawna, ale to tylko uczucie. 
Nagle do domu wpadła zmartwiona Marina
- ACACIA ! Szukałam cię wszędzie ! * powiedziała tuląc ją . 
- widzisz, nic mi nie jest, na razie * powiedziała
- co to za rany ? Kto cię skrzywdził ? To ci dwaj ? * zapytała
- to nie oni .. Andrew nas znalazł * powiedziała
- oh nie. * powiedziała . 
Siedzieliśmy tak razem przy stole i rozmawialiśmy o tym Andrew i o nas . Dużo widać nas łączyło. 
- Marina muszę ci o czymś powiedzieć .. * powiedział Niall
- a o czym ? * zapytała
- Sądzimy z Louis'em, że Acacia może być jego bratnią duszą * oznajmił
- CO ?! Ale to nie możliwe ! * krzyknęła
- ale jednak możliwe. Kiedy Andrew uderzał ją, Louis poczuł bóle, które Acacia doznawała podczas walki. 
Po kilku godzinach, dziewczyny wróciły do swojego domu. Niall poszedł również do swojego domu, a ja ? Ja poszedłem do swojej sypialni . Byłem tak zmęczony tym wszystkim. 
Lecz nie mogłem zasnąć, bo ciągle w mojej głowie była Acacia. 
Po chwili zasnąłem .. 

perspektywa Acacia'i 

3 nad ranem .. 
Zerwałam się z łóżka .. Usłyszałam krzyki . Nagle do mojego pokoju wbiegła Marina. 
- Acacia uciekajmy ! * krzyknęła szturchając mnie