Zayn cz. 1

  Siedziałaś właśnie przy stole, tępo gapiąc się przez okno. Znów wysłuchiwałaś monologu swojej Mamy, która próbowała udowodnić Ci, jaka jesteś niemądra. Nigdy nie lubiła Twojego chłopaka, ale to uważałaś za przesadę. Doszła do wniosku, że jest przestępcą, bo ma tatuaże.
  -Zrozumiałaś?-wyrwało Cię z przemyśleń.
Odwróciłaś się w Jej stronę. Wysoka blondynka, zielone oczy. Bardzo inteligentna kobieta.
-Taaa... Mogę już iść? Mam dość. Siedzę tu od godziny-wygłaszam, a Mama spogląda na mnie spod grzywki. Sceptycznie zakłada ręce na biodra.
  -Tak, możesz. Jeśli masz zamiar gdzieś wyjść, wróć przed dziesiątą.
Zayn na pewno nie był mordercą, złodziejem ani oszustem. Matki czasem wariują.

Kilka godzin później...

Umówiliśmy się u chłopaków po siódmej. Wystroiłam się, jak zawsze.
-Cieszę się, że Cię widzę...-słyszę, wchodząc.
Odwraca się i całuje mnie w policzek. Patrzy na mnie i się uśmiecha, a ja myślę o głębi Jego oczu. Oczywiście mowa o Zayn'ie. Jesteśmy razem od ponad roku i nie chcę tego zmieniać. Myślę, że mnie kocha.
-Tęskniłem. To hmmm.... jakie plany na dziś?-pyta z tym specyficznym uśmiechem. Przecież wie: to, co zawsze.
-Film? -proponuję. Kiwa głową, więc wkładam płytę do dvd. Dom chłopaków jest naprawdę duży i czasem się tu gubię. Bawimy się wtedy w zimno-ciepło :)
Wtulam się w Zayn'a i wciskam 'play'.

Straszny horror bardzo mnie przeraża. Chłopak się śmieje. Dziwna fabuła. Zwykła modelka puka do mieszkań i zabija ludzi. Norma. Nuda. Staram się usnąć.
Nagle słyszymy trzask. Zayn zamiera.
-Zostań, zobaczę, co to było.
Całuje mnie w czoło i wstaje.
A ja? Zamykam oczy. Boję się. Chcę umrzeć...

El