Horror #3 °0°

Sieeeema dzisiaj dodaję 3 część o którą tak strasznie prosiliście ! Dzięki za pozytywne komentarze, które mnie strasznie motywują do dalszego działania nad tym blogiem :)
Dzisiaj taki krótki, lecz następna część będzie dłuższa.
--------------------------------------------
Nagle Louis wstał, podszedł do mnie . Przytulił mnie mocno, lecz ja nie odwzajemniłam uścisku.
- jesteś cała ? * zapytał
- stałam się zabójcą * powiedziałam ze strachu.
- spokojnie, działałaś w obronie mojej i swojej * tłumaczył
Ja pobiegłam do łazienki, wzięłam dłuugi i zimny prysznic by się odstresować. Co teraz ?
Jak moja mama się dowie, to będzie koniec . Zobaczyłam przez małe okienko niebiesko-czerwone światło dobiegające z podwórka. Wyszłam z kabiny, ubrałam się i wybiegłam z łazienki, po czym zaczęłam pakować swoje rzeczy. Louis szybko przybiegł do sypialni i też zaczął się pakować.
- nie mamy czasu Liu, uciekajmy. * krzyknął
Nagle usłyszeliśmy z dołu odgłos wywarzanych drzwi i krzyki policji
- Louis Tomlinson jesteś aresztowany, nie ukrywaj się. !
My szybko zeskoczyliśmy z okna i uciekliśmy w głąb lasu .
Kiedy powoli oddalaliśmy się od jego domu, usłyszałam krzyk mojej mamy, wołającej mnie .
- proszę znajdźcie ich ! Nie pozwolę mu na zabicie mojej córki ! * powiedziała mama z płaczem .
Ja puściłam rękę Louis'a i wróciłam do miejsca, gdzie stała policja i moja mama.
- mamo ? Co ty tu robisz ? * zapytałam
- oh, Liu jak dobrze, że ty żyjesz ! Martwiłam się o ciebie ! * powiedziała tuląc mnie, lecz ja ją odepchnęłam .
- jak się martwiłaś, skoro Louis dzwonił do ciebie i ci mówił, że zostaje u niego. * powiedziałam
- kto to jest Louis ? * zapytała
- to przecież jest twój pracownik ! * powiedziałam
- ale ja nie znam żadnego Louis'a . * powiedziała
Co ? Czyli te wszystkie słowa z ust Louis'a to kłamstwa ? Jak on mógł. Zawiodłam się na nim i to bardzo. Przecież jesteśmy parą ! Powiedział że mnie kocha, a ja jego . Lecz to już była tylko przeszłość.
- pani Liu ? * zapytał policjant
- tak, o co chodzi ? * zapytałam
- czy była pani z niejakim Louis'em Tomlinson'em ? * zapytał ponownie
Ja się zastanawiałam co mu odpowiedzieć. Wszystko mi się pokićkało . Lecz nie zniosę kłamstwa Louis'a. Więc powiedziałam
- tak, a o co chodzi ? * zapytałam
- dowie się pani na komisariacie.
O boże, tylko nie to. Nie chcę być ukarana za coś czego nie zrobiłam.
Kiedy się odwróciłam w stronę lasu, zobaczyłam Louis'a który zdjął swoją maskę a po twarzy płynęły słone łzy.
On tak stał i patrzył się na mnie, jak policja mnie prowadzi do radiowozu.

Na komendzie policji
- powiedz Liu, kim dla ciebie on jest ? * zapytał funkcjonariusz
- to jest mój ... * ciągnęłam
- No odpowiedzi kim dla ciebie jest ! * krzyknęła mama
- ale proszę spokojniej, bo inaczej wyproszę pani . Więc kim dla ciebie jest ? * zapytał
- jest moim przyjacielem * powiedziałam

Nadal mnie pytał o różne bzdety .
Ale mnie policjant wkurzył, wmawiając mi, że on zabił niewinne osoby. Kumacie ? NIEWINNE OSOBY.
- pan jest debilem * powiedziałam
- córeczko jak ty się zachowujesz ? * zapytała mama
- mówię to co myślę. Pan chyba nie umie czytać . Niewinne osoby ? Louis mówił, że te osoby go zaatakowały, a on walczył w obronie własnej . SŁYSZY PAN ?! W OBRONIE WŁASNEJ ! * krzyknęłam mu prosto w twarz. Lecz skłamałam.
- dziecko, nie tym tonem * powiedział policjant
- nie jestem dzieckiem, tylko dorosłą dziewczyną, i proszę mi mówić do mnie z szacunkiem . A poza tym ciekawe co twój szef by zrobił jakby się dowiedział, że krzyczysz na świadka i wmawiasz jej, że ona kłamie. * powiedziałam zakładając ręce na siebie
Wyjęłam swój telefon i pokazałam nagranie policjantowi, w którym było, że Louis mówił co się stało .
Kiedy się skończył, ja wstałam, wzięłam torbę i wyszłam z komisariatu i poszłam gdzieś się przejść.
Nie chciałam wrócić do domu, więc poszłam do domu Louis'a

później ~~~

Kiedy przyszłam do jego posiadłości, nie było go tam. Weszłam po cichu do sypialni, a tam leżał pistolet i naboje. Nagle usłyszałam kroki dobiegające z dołu . Wślizgnęłam się szybko pod jego łóżko i leżałam cicho, lecz w strachu.
Nagle zobaczyłam cień jakiejś osoby. Ten cień przybliżał się do łóżka. Nagle zobaczyłam nogi tej osoby. Buty i spodnie całe we krwi ? To na pewno nie mój Lou
- gdzie jesteś Tomlinson ? Nie chowaj się .. * powiedziała ta osoba .
Ja leżałam w płaczu i strachu . Chciałam uciec i krzyczeć, lecz powstrzymałam się.
Nagle usłyszałam głos Tomlinson'a
- oh, kogo my tu mamy ? * zapytał Louis
- czas skończyć to Tomlinson. Muszę się zabić * powiedział ten koleś .
On wyciągnął pistolet, lecz ja byłam szybka naładowałam magazyn i strzeliłam mu z pod łóżka w głowę.
On padł od razu.
Czułam, że Louis będzie zaskoczony. Zaczęłam pod tym łóżkiem szlochać.
- Liu ? * zapytał spoglądając pod łóżko
- Louis ! * krzyknęłam wychodząc spod łóżka . Przytuliłam go mocno .
- dziękuje * powiedział.
- za co ?
- za to, że powiedziałaś policji, że jestem niewinny. * powiedział
- ale skąd to wiesz ? * zapytałam zaskoczona
- nie ważne . Dziękuje * powiedział i mnie pocałował .
- Louis ale ja ci nie wybaczę, za to że mnie okłamałeś . * powiedziałam odsuwając się od niego.
- musiałem cię chronić, rozumiesz ? Musiałem. ! * krzyknął .